EVO ZAŠTO SE RAK vraća čak i godinama nakon HEMOTERAPIJE: Američki naučnici otkrili su uzrok ovog procesa!
Put prema održivom i uspešnom lečenju biće dug
Karcinom je naziv za zloćudnu novotvorinu (zloćudni tumor ili rak) čije su tumorske ćelije porekla epitelnih ćelija.
Karcinom nekog organa nije isto što i rak nekog organa, iako je kod mnogih organa karcinom najčešća vrsta raka (zloćudne novotvorine, zloćudnog tumora) koja zahvata neki organa.
Epitelne ćelije su rasprostranjene u čitavom telu tako da se karcinom može javiti u mnogim organima.
Naučnici iz Amerike su otkrili mehanizam koji ćelijama raka dojke omogućuje svojevrsno stanje mirovanja u udaljenim organima u telu, da bi se nakon višegodišnje ‘hibernacije’ ponovno pojavili u smrtonosnom metastatskom obliku.
Zahvaljujući eksperimentima obavljenim s ljudskim ćelijama na laboratorijskim miševima ustanovili su da se onesposobljavanjem tog mehanizma, uz pomoć lekova ili genskom manipulacijom, mogu onesposobiti i ćelije raka te sprečiti sposobnost njihovog daljnjeg širenja.
Otkriće obećava kada je posredi razvoj terapija za borbu protiv raka dojke, smatraju američki naučnici.
Podsećaju da je oko 90 posto smrti od karcinoma dojke posledica metastatskog raka u IV. stadiju koji se obično proširi na udaljene organe i kao takav nije u potpunosti izlečiv, nego postaje oblik hronične bolesti koji je potrebno sistematično i kontinuirano lečiti te držati pod kontrolom.
Naučnici su pokušali shvatiti na koji se način ćelije raka uspevaju “pritajiti”, ponekad i decenijama, i što je tačno okidač za njihovo ponovno aktiviranje.
– Rezultati našeg istraživanja upućuju na to da ćelije raka dojke uspevaju preživeti i dugo se pritajiti kod pacijentkinja koristeći ćelijski proces poznat kao mehanizam autofagije, osnovni mehanizam razgradnje ćelijskih komponenti, preciznije nepotrebnih ili disfunkcionalnih ćelijskih delova pomoću lizosoma, ćelijskih organela – objasnio je suautor istraživanja Kent Hunter, naučnik na Državnom institutu za rak u Bethesdi.
Autofagijom, sofisticiranim odbrambenim imunološkim mehanizmom mogu se:
1. prepoznati, uloviti, i uništiti unutarćelijski patogeni organizmi
2. isporučiti antimikrobne molekule do patogena koji se skrivaju na nedostupnim delovima ćelije
3. može se sudelovati u imunološkim procesima uz detekciju prisutnosti stranih patogenih organizama.
Autofagija stoga udvostručuje mehanizam ubijanja patogena u ćeliji i pazi na moguće infekcije te obaveštava imunološki sustav o njima.
Disfunkcija autofagije rezultira bolestima poput raka, neurodegenerativnih bolesti, infekcije i preranog starenja. Glavni gen za autofagiju nedostaje u 40 do 75 posto slučajeva raka.
Hunter je objasnio da se autofagija aktivira u trenutku kada bilo koja ćelija – zdrava ili kancerogena – aktivira mehanizme preživljavanja u stresnom ili hranom siromašnom okružju. To omogućuje ćeliji da se delimično deaktivira i pređe u svojevrsno stanje mirovanja.
Ovo otkriće pomaže da se objasni zbog čega se aktualnim načinima lečenja raka dojke tako često ne uspeju iskorieniti zloćudne ćelije raka koje se u telu zadrže nakon operativnog zahvata i nakon hemoterapije.
– Brojni lekovi koji se koriste u borbi protiv raka ciljaju ćelije koje se dele. Ali pritajene ćelije, one koje hiberniraju, ne dele se aktivno ni često i zbog toga verujemo da su otporne na sve vrste lekova koji se trenutno koriste u modernoj medicini – smatra Hunter.
Činjenica da se skrivaju drugde u telu pomaže ćelijama da “umaknu” i drugim vrstama lokaliziranog lečenja poput zračenja.
Hunter i njegova kolegica Laura Vera-Ramirez sproveli su eksperiment na način da su u tela laboratorijskih miševa ubrizgali “pritajene” ćelije raka.
Polovina životinja dobila je lek koji sprečava autofagiju, a ostali su dobili placebo.
U drugom su eksperimentu izmenili gen koji kontrolira autofagiju. Oba su pristupa znatno smanjila stupanj preživljavanja kancerogenih ćelija i ograničila njihovo širenje, pokazali su rezultati studije.
Bez pribegavanja autofagiji kancerogene ćelije akumuliraju toksičnu materiju i oštećuju mitohondrije – ćelijske organele eukariotskih ćelija koji služe kao izvor ćelijske energije.
Put prema održivom i uspešnom lečenju biće dug, smatra Hunter te dodaje da će trebati provesti i klinička istraživanja na ljudima kako bi se ustanovilo deluje li na njih.
Hunter ističe da se još ne zna mogu li se rezultati njihove studije primieniti i na druge vrste karcinoma.
()